Przejdź do zawartości

Amelia (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amelia
Le fabuleux destin d'Amélie Poulain
Ilustracja
Gatunek

komedia romantyczna

Rok produkcji

2001

Data premiery

25 kwietnia 2001
19 października 2001 (Polska)

Kraj produkcji

Francja

Język

francuski

Czas trwania

129 min
122 min (wersja angielska)

Reżyseria

Jean-Pierre Jeunet

Scenariusz

Jean-Pierre Jeunet
Guillaume Laurant

Główne role

Audrey Tautou
Mathieu Kassovitz
Rufus

Muzyka

Yann Tiersen

Zdjęcia

Bruno Delbonnel

Scenografia

Aline Bonetto

Kostiumy

Madeline Fontaine

Montaż

Hervé Schneid

Produkcja

Jean-Marc Deschamps
Claudie Ossard

Budżet

11 400 000 EUR

Nagrody
* Cezar (najlepszy film, reżyseria, muzyka, scenografia)
* MFF w Karlowych WarachKryształowy Globus
Strona internetowa
Sklepik pana Collignon, na rogu Rue des Trois Frères i Rue Androuet, Paryż
Kawiarnia Des 2 Moulins, Rue Lepic, Paryż

Amelia (fr. Le fabuleux destin d'Amélie Poulain) – francuski film komediowy z 2001 roku w reżyserii Jean-Pierre’a Jeuneta. Scenariusz napisali Jeunet i Guillaume Laurant. Film odniósł duży sukces we Francji i na świecie. Jest najpopularniejszym filmem francuskim poza Francją, gdzie obejrzało go w kinach 23,1 mln widzów[1].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Amelia to film opowiadający o dziewczynie, która w dzieciństwie wychowywała się w izolacji od rówieśników. Przebywała zwykle sama w domu, gdyż ojciec, który zresztą nie okazywał jej zbyt wiele uczuć, podejrzewał u niej wadę serca. Jednocześnie matka była zajęta bardziej sobą, niż nią. Sytuacja ta spowodowała, że dziewczynka często przebywała w świecie swojej wybujałej wyobraźni. Gdy matka Amelii zginęła w wypadku, jej wychowaniem zajął się wyłącznie ojciec.

Kiedy Amelia dorosła, usamodzielniła się i podjęła pracę jako kelnerka w małej kawiarni na Montmartre. Żyła skromnie, cicho i spokojnie, a jej życie wydawało się dość banalne aż do dnia, gdy w swoim mieszkaniu przez przypadek znalazła stare metalowe pudełko ze skarbami z dzieciństwa pewnego chłopca. Amelia postanowiła odnaleźć dorosłego już mężczyznę i oddać mu pudełko. Wzruszenie, jakie zobaczyła u tego człowieka, utwierdziło ją w postanowieniu, by od tej pory uszczęśliwiać innych ludzi.

Dalsza część filmu przedstawia kolejne dobre uczynki Amelii. Po wielu perypetiach odnajduje również swojego ukochanego.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia do filmu realizowane były w Paryżu, głównie w dzielnicy Montmartre. Akcja dzieje się w wielu miejscach, z których najbardziej rozpoznawalne to[2]:

Poza Paryżem zdjęcia kręcono również w Enghien-les-Bains i Eaubonne (departament Dolina Oise) oraz w studiu filmowym w Kolonii.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Film okazał się sukcesem kasowym, a także zyskał dobre recenzje. Był wyświetlany w wielu krajach świata. Uzyskał nominacje w 5 kategoriach do Oscara:

  • Najlepsza scenografia, Aline Bonetto (scenograf), Marie-Laure Valla (dekorator)
  • Najlepsze zdjęcia, Bruno Delbonnel
  • Najlepszy film obcojęzyczny
  • Najlepszy oryginalny scenariusz, Guillaume Laurant, Jean-Pierre Jeunet
  • Najlepszy dźwięk, Vincent Arnardi, Guillaume Leriche, Jean Umansky

W roku 2002 we Francji film zdobył nagrodę Césara w kategorii:

  • najlepszy film
  • najlepsza reżyseria
  • najlepsza muzyka
  • najlepsza scenografia

Musical

[edytuj | edytuj kod]

W 2015 roku powstał musical na podstawie filmu, noszący ten sam tytuł. W 2017 roku dotarł na Broadway[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Le cinéma français fait recette à l'étranger. lefigaro.fr, 17 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-21]. (fr.).
  2. Paris d'Amélie Poulain – Guide To Film Locations Paris, 2008
  3. SpotCo, Amélie on Broadway - Official Website, „Amélie on Broadway - Official Website” [dostęp 2018-06-08] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]